Weer op weg

Nu naar Nara om de grote koperen boedha te zien.
Vanochtend zoals gewoonlijk gelijk met de monniken opgestaan om 5.00 uur. Eigenlijk is dat heel prettig, we lagen er natuurlijk al om 21.00 in/op.
Het was heel bijzonder, uitzonderlijk, een eens in je leven ervaring, sogoi, zowel voor Wim als mijzelf (met meer zen-ervaring). We hebben eindeloos onkruid gewied en paden geveegd op het immense kerkhof wat bij het klooster hoort tot vermaak van de kloosterlingen die er elke dag weer keihard tegenaan gingen.
Het nuttigen van de maaltijd is een verhaal op zich. Op de knieen zittend, buigen en nog eens buigen, naar je overbuurman, naar je naaste, soetra zingen voor en na(in een bijna wiegende cadans). Bij de lunch een paar korreltjes rijst overhouden voor je weet wel. En dooreten, anders zit iedereen op je te wachten. In 't zwart gekleed, allen nat van het zweet. Snel opstaan nog een buiging en zonder dralen aan de afwas, alles tot in het extreme geregeld, zelf denken is overbodig.
Eten komt uit de tuin, ze zijn zelfvoorzienend (komkommers, paprika, bonen worden vooral nu geoogst), op vele manieren klaargemaakt. 3x rijst - witte.
Evaluatie:
Wim werd wel geplaagd door zijn jeugdervaringen op het priesterseminarie in Vught, hij denkt dat hij er nu vanaf is.
Jacqueline wil zoiets als dit wel vaker meemaken, "één van de zuiverste ervaringen".

Op naar Koya-san voor een pelgrimstocht.